اثرات، کاربردها و نکات حیاتی که باید از آمپول مانجارو یا MOUNJARO بدانید

آمپول مانجارو که با نام ژنریک تریزپاتید (Tirzepatide) شناخته می‌شود، یکی از پیشرفته‌ترین داروهای درمانی برای بیماری‌های متابولیک مانند دیابت نوع ۲ و چاقی است. این دارو توسط شرکت داروسازی Eli Lilly تولید شده و در سال ۲۰۲۲ به‌ صورت رسمی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید شده است. مونجارو به دلیل مکانیسم اثر نوآورانه خود که همزمان گیرنده‌های دو هورمون کلیدی را فعال می‌کند، مورد توجه متخصصان و بیماران قرار گرفته است. در بررسی‌های انجام شده توسط تیم «استار مکمل» این دارو به عنوان یک گزینه نوین و کارآمد شناخته شده است. در واقع، آمپول مونجارو ترکیبی است که اثرات درمانی متعددی دارد؛ هم در کنترل دقیق قند خون و هم در کاهش وزن مؤثر است. این دو کاربرد اصلی سبب شده‌اند که مانجارو به یکی از مهم‌ترین داروهای سال‌های اخیر در درمان بیماری‌های مزمن تبدیل شود. به خصوص که روش مصرف آن به صورت تزریق هفتگی بوده و بیمار نیاز به تزریق روزانه ندارد که یک مزیت بزرگ در بهبود پایبندی درمان است.

مانجارو به عنوان یک درمان جایگزین یا مکمل برای بیمارانی که به رژیم غذایی، ورزش و داروهای خوراکی پاسخ مناسبی نداده‌اند، تجویز می‌شود. از طرف دیگر، اثرات کاهش وزن آن باعث شده بسیاری از افرادی که به دنبال روش‌های غیرجراحی کاهش وزن هستند، به این دارو روی بیاورند.

۲. مکانیسم اثر آمپول مانجارو؛ راز تأثیرگذاری دوگانه

 مانجارو ماده فعال خود، تریزپاتید، را بر اساس عملکرد دو هورمون طبیعی در بدن به نام‌های GLP-1 (گلوکاگون‌مانند پپتید-۱) و GIP (گلوکز وابسته انسولینوتروپیک پپتید) ساخته است. هر یک از این هورمون‌ها به تنهایی نقش کلیدی درتنظیم متابولیسم، ترشح انسولین، کنترل اشتها و تنظیم قند خون دارند. اما ترکیب همزمان این دو اثر، مانجارو را در نوع خود بی‌نظیر کرده است.

گیرنده GLP-1 نقش‌های متعددی دارد: تحریک ترشح انسولین در پاسخ به بالا رفتن قند خون، کاهش ترشح هورمون گلوکاگون که باعث افزایش قند خون می‌شود، و به تاخیر انداختن تخلیه معده که سبب ایجاد احساس سیری و کاهش اشتها می‌شود. گیرنده GIP هم در تنظیم ترشح انسولین نقش دارد و علاوه بر آن، در افزایش حساسیت سلول‌ها به انسولین و تنظیم مصرف انرژی بدن مؤثر است. ترکیب این دو عملکرد باعث می‌شود که مانجارو در کنترل دقیق قند خون بسیار موفق باشد و به‌صورت همزمان اشتها را کاهش دهد، سرعت تخلیه معده را کم کند و متابولیسم چربی‌ها را بهبود ببخشد. همچنین این مکانیسم دوگانه باعث می‌شود که اثربخشی مانجارو از داروهای تک‌هدفه GLP-1 بالاتر باشد.

علاوه بر کنترل قند خون، اثرات این دارو در بخش مغزی موجب مهار مراکز گرسنگی در هیپوتالاموس شده و کاهش مصرف کالری را به دنبال دارد. همین موضوع در کاهش وزن سریع و پایدار بیماران نقش کلیدی ایفا می‌کند. مطالعات بالینی همچنین نشان داده‌اند که مانجارو باعث بهبود عملکرد سلول‌های بتای پانکراس شده و روند پیشرفت دیابت را کند می‌کند.